วิวัฒนาการฟุตบอลไทย

วันก่อนได้ไปอ่านกระทู้หนึ่งในห้องศุภชลาศัย อ่านแล้วโดนมากๆ ได้เห็นภาพของวิวัฒนาการของฟุตบอลไทยตั้งแต่ปี 2523 (ผมยังไม่เกิด) พออ่านจบจึงได้รู้ว่าวงการฟุตบอลไทยมันก็คล้ายๆ การเมืองไทย คือ ผู้มีอำนาจทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ตัวเอง ไม่ได้สนใจภาพรวมว่า วงการฟุตบอลไทย (หรือ ประเทศไทย) จะพัฒนาเติบโตต่อไปอย่างไร ณ วันนั้น เราพอสู้ ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ได้ แล้ววันนี้ล่ะ เฮ้อ……..

โพสต์นี้เป็นการคัดลอกมาจากกระทู้ของคุณ Romancini ในห้องศุภชลาศัย นะครับ เพื่อเก็บเป็นความรู้และความเข้าใจในวงการฟุตบอลไทยต่อไปนะครับ ต้องขอขอบคุณ คุณ Romancini มา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ที่ทำให้ผม ตาสว่าง สักที

(กระทู้จริงอยู่ที่นี่ครับ)

By Romancini
วันนี้สุขใจจัง ……ทีมไทยแพ้ !!!

ใคร ” ง้าง ” มาแต่ไกล

จะหาว่าผม….ตัวเป็นไทย แต่ใจเป็น……

” มาเลย์ , อินโด , ลาว , พม่า , บรูไน , กัมพูชา , เวียดนาม , ติมอร์ เลสเต้ …”

ได้โปรดสละเวลาอันมีค่าของท่าน อ่านความคิดของผมก่อน…

ผมเชียร์ทีมชาติไทย มาไม่น้อยกว่า 30 ปี

เริ่มเชียร์มันตั้งแต่สมัย พลเอกอนุ รมยานนท์ เป็นนายกสมาคมเลยก็ว่าได้

สมัยที่ทีมไทย ยังมี…

” สิงห์สนามศุภฯ ” นิวัฒน์ ศรีสวัสดิ์ ” ดาวยศ ดารา เจษฏาพร ณ.พัทลุง

ศิริศักดิ์ แย้มแสง นาวี สุขยิ่ง อำนาจ เฉลิมชวลิต เป็นดาราของทีม

ผมเริ่มเข้าไปเชียร์ในสนามศุภฯ เมื่อประมาณปี 2523 – 2524

ยุคเริ่มแรกของ ปิยะพงษ์ ผิวอ่อน มาด๊าซ ทองท้วม วรวรรณ ชิตะวณิชย์

เฉลิมวุติ สง่าพล สมปอง นันทประภาศิลป์ สุรัก สุทิน ชัยกิตติ เริ่มที่จะโ่ด่งดัง

มันคือยุคเรืองรองของนายกสมาคมฟุตบอลไทยนาม ชลอ เกิดเทศ

ผมจำได้ว่ากระโดดตัวลอยแค่ไหน

ในวันที่นั่งดูทีวีช่อง 7 ถ่ายทอดสดฟุตบอลนัดชิงชนะเลิศซีเกมส์ที่สิงค์โปร์ ปี 2526

แล้วเห็นปิยะพงษ์ ผิวอ่ิอน นำทีมชาติไทย ดับซ่าทีมเจ้าภาพสิงค์โปร์

ที่พยายามปั้น ฟานดี้ อาหมัด มาเทียบรัศมีกับเจ้าตุ๊ก ไป 2 – 1 คาสนามกีฬาแห่งชาติสิงค์โปร์

ผมจำได้ถึงความแน่นแทบจะไม่มีที่ยืน บนสแตนด์หลังโกล์ ที่สนามศุภฯ

ในวันที่ทีมชาติไทย ถล่ม อินโดนีเซีย 7 – 0 ในรอบรองชนะเลิศซีเกมส์ปี 2528

และผมยังจำได้ว่าแอบขโมยเงินพ่อ 200 บาท

เพื่อไปดูไทยดับสิงค์โปร์ 2 – 0 หยิบเหรียญทองซีเกมส์ ปีนั้นมาครองได้อย่างยิ่งใหญ่

….

ยังมีต่อ …
ในวันชิงชนะเลิศฟุตบอลชายกีฬาซีเกมส์ครั้งที่ 17 ที่สิงค์โปร์ปี 2536 นั้น

ผมยังจำความระทึกใจ

ที่เห็นทีมชาติไทย ( ชุดที่มีแต่นักเตะพรสวรรค์สูงแต่แรงกายน้อย )

ดวลเพลงเตะอย่างสุดมันกับทีมพม่า

เป็นเกมที่เหล่าขุนพลทีมชาติไทย ทั้งดาวรุ่ง และ เก๋าเกม

ต่างวิ่งไล่บอลกันจนลืมตาย

มันเป็นวันที่ผมได้เห็น นักเตะเทวดาจอมเท้าเอวอย่างปิยะพงษ์ ผิวอ่อน วิ่งจนหอบลิ้นห้อย

ผมได้เห็นนักเตะที่ชอบเดินเล่นบอลอย่างวิทูรย์ ใส่ไม่ยั้ง ไล่บอลทุกลูกอย่างลืมตาย

เวลาใกล้จะหมด เกมบีบอารมณ์ทั้งนักเตะ และคนดูกองเชียร์ชาวไทยที่หน้าจอทีวี

สกอร์ที่เสมอกันอยู่ที่ 3 ประตูต่อ 3 นั้น

ประตูต่อไปมันคือการการันตีเหรียญทองสุดท้าย ทันที !!!

และทันใดที่ลูกโหม่งส่งต่อของนักเตะหน้าใหม่ที่ชื่อ เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง

ดันพุ่งวาบเข้าประตูพม่าไป ….

4 – 3 มันคือสกอร์ที่สุดสวยงาม ของ ” คนไทยทั้งประเทศ ”

มันคือ ” ความสุข ”

ที่เหล่าขุนพลนักเตะทีมชาติไทย

ใช้มันเป็นเครื่องตอบแทนเหล่าแฟนฟุตบอลชาวไทย

ที่ทุ่มแรงใจเชียร์พวกเขามาตลอดทั้งทัวนาเม๊นต์

มันคือความประทับใจ และหึกเหิมที่เราทั้งหมดเป็น….” คนไทยร่วมชาติ ”

สิ่งเหล่านี้ มันมากกว่าคำว่า……” เหรียญทองฟุตบอลชาย ของกีฬาซีเกมส์ ”

….. ยังมีต่อ

และใครหลายๆคนในนี้ คงจะยังจำได้เหมือนกันกับผม

ถึง บรรยากาศที่มีแต่ความสุข

ในวันที่ ทีมชาติไทยของเรา ผ่านเข้าไปชิงเหรียญทองกีฬาซีเกมส์ ที่เ้ชียงใหม่ เมื่อปี 2538

วันนั้นทีมเวียดนาม หมายมั่นปั้นมือมากที่จะสยบทีมฟุตบอลของเราให้ได้

แต่เมื่อเกมส์จบลงด้วยสกอร์ 4 – 0

ทั้งเนติพงษ์ , เกียรติศักดิ์ , ตะวัน , ดุสิต และเพื่อนร่วมทีมทุกคน

ทำให้เวียดนามได้รู้และจำใส่ใจว่า…..

เหรียญทองฟุตบอลนี้เป็นของ ” คนไทยทั้งประเทศ ”

เหล่านักเตะไทยทุกๆคน จะไม่มีวันให้..

ใครหน้าไหนมาสยบ และเอามันไปต่อหน้าต่อตาคนไทย

ทั้งที่สนามเชียงใหม่ และหน้าจอทีวีทั่วประเทศได้ ……ไม่มีวัน !!!!

คุณยังจำได้ไหมว่า…….

คุณรู้สึก ” ภาคภูมิใจที่ได้เป็นคนไทย ร่วมกับเหล่าขุนพลนักเตะทีมชาติไทย ” แค่ไหน ???

มันไม่ได้เป็นเพียงแค่…..” เหรียญทองฟุตบอลในกีฬาซีเกมส์ เท่านั้น !!! ”

……เดี๋ยวมีต่อ

” ตำนาน ” ความยิ่งใหญ่เหล่านี้

ที่เขียนขึ้นมาด้วย …..

หยาดเหงื่อ เลือด และแรงกาย แรงใจ ของเหล่านักฟุตบอลไทยรุ่นแล้ว รุ่นเล่า

บางครั้ง มันก็กลายเป็นดาบสองคม

ที่สะสมเอาไว้ รอวันและเวลาที่จะย้อนกลับมาทำลายเราได้

หากว่าเราตกอยู่ใน ” ความประมาท ”

ความหลง เพ้อพก ว่าทีมฟุตบอลไทยของเรานั้น เก่งกล้า และยิ่งใหญ่ เหนือกว่าใครๆ

” ความประมาท ทะนงตน มันคือหนทางของความเสื่อม ” ใครๆก็รู้

แต่

เราก็เลือกที่จะหลงลืมมันไป …..

……..ยังมีต่อ

หลังจากที่ผมนั่งมองพัฒนาการของทีมชาติไทย

มาไม่น้อยกว่า 30 ปีแบบนี้

มันทำให้ผมได้เห็นการเปลี่ยนแปลง อย่างช้าๆ แต่มั่นคง

ที่นำพาเอา ” ความประมาท ” เข้ามาสู่ทีมชาติไทย

มันมาอย่างเงียบๆ …..

มันมาทีละนิด…………

แต่มันมาอย่างเป็นขั้น เป็นตอน……..

มันใช้เวลา มันรอคอยอย่างเยือกเย็น ……..

” ความเสื่อม ” ของฟุตบอลไทยมันเริ่มขึ้น หลังจากวันที่สวยงามที่สุด สงบที่สุด

ในประวัติศาสตร์ของฟุตบอลไทย

เราเก่งกล้าสามารถ จนก้าวกระโดดขึ้นไปเล่นได้อย่างสูสีกับยอดทีมของเอเซีย

หลังจากการมาของปีเตอร์ วิธ และการได้ที่ 4 ในกีฬาเอเซี่ยนเกมส์ที่กรุงเทพปี 2541

หลังจากนั้น เราได้เข้าไปเล่นในรอบ 10 ทีมสุดท้ายฟุตบอลโลกโซนเอเซีย ในปี 2544

มันคือการพัฒนาที่คนในรุ่นผมรอคอยมาอย่างแสนนาน

มันคือ แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ที่ทีมชาติไทย เดินมาอย่างถูกที่ถูกทาง

แต่แล้วความเสื่อมก็มาถึง…..

ปีเตอร์ วิธ ทำงานด้วยความโดดเด่นเกินหน้าเกินตาของคนในสมาคมฟุตบอลไทย

ความหมั่นไส้ มีมาจากคำตำหนิที่ออกจากปากของนายกสมาคมฟุตบอลไทยในเวลานั้น

” เป็นผู้ฝึกสอนทีมชาติไำทย ใส่กางเกงขาสั้นยืนช้างสนามได้อย่างไร ??? ผมจะต้องเรียกเขาเข้ามาคุยแล้ว ”

หลังจากวันนั้น ปีเตอร์ วิธ กับการพัฒนาของทีมชาติไทย ก็โดนกระตุกกลับ

ปีเตอร์ วิธ ไม่มีสมาธิกับการทำงานคุมทีมชาติ

ทั้งเรื่องราว ที่ขวางหูขวางตาสมาคม ทั้งเรื่องราวของการต่อสัญญาที่เริ่มจะเป็นปัญหา

ข้อแม้ที่สุดหินโดนสร้างขึ้นมา เพียงเพื่อที่จะใช้มันเตะตัดขาโค๊ชจากแดนผู้ดีคนนี้

เอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 14 ต้องเข้ารอบรอง

เอเชี่ยนคัพ ต้องเข้ารอบ 2 และอื่นๆอีกมากมาย

จนวันที่ปีเตอร์ วิธ พลาดก็มาถึง เมื่อไทยพ่ายต่อเกาหลีเหนือ คาราชมังคลา

ปีเตอร์ วิธ ก็ต้องเก็บกระเป๋าลาจากไป…..

……….ใกล้จบแล้ว

แผนการดำเนินไปอย่างมีระบบ

โค๊ชชัชชัย โดนดึงเข้ามาเป็นหนังหน้าไฟได้ไม่เท่าไหร่ ก็รู้ชะตากรรมของตัวเอง

การสละเรือกลางอากาศ และบอกเลิกศาลา กับสมาคมฟุตบอลไทย

มันคือ สิ่งที่โค๊ชจอมขัดตาทัพทำเป็นครั้งแรก….

” ต่อไปนี้ หากสมาคมหาใครคุมทีมไม่ได้ ก็อย่ามาเอาผมไปทำอีกเลย ผมพอแล้ว ”

มันคือ ” รหัสลับ ” ที่โค๊ชชัชชัยเผยออกมาให้แฟนฟุตบอลชาวไทยได้รู้ถึงการทำงานภายในของสมาคมฟุตบอลไทย

จนถึงวันหนึ่งนายกคนเก่าก็แพ้ภัยตัวเอง ถอยหลังมายืนดูอยู่ในมุมมืด

นายกสมาคมฟุตบอลไทยคนใหม่ก็มาถึง

แต่มันคือ ” เหล้าเก่าในขวดใหม่ ” ที่มีรสกร่อยอย่่างเหลือรับ

การตั้งโค๊ชหรั่งที่ว่านอนสอนง่าย เป็นคนของสมาคมมาครึ่งชีวิต

ทำให้การพัฒนาของฟุตบอลทีมชาติไทยหยุด และเริ่มที่จะถอยหลังกลับ

เรายังเป็นเบอร์ 1 ของอาเซี่ยน

เราเป็นแชมป์ซีเกมส์ อย่างผูกขาดแม้ว่าเราจะใช้ชุดเด็กลงไปเล่น

เราจะมีวิสัยทัศน์ใหม่เพื่อการพัฒนาอย่างมีเป้าหมาย

เราจะมีโน่น เราจะไปนี่ เราจะ ……..แล้ว ก็ ” เราจะ ”

มันเป็นเพียงแต่คำพรํ่าเพ้อ

ของนักสร้างภาพชั้นดี ที่มีดีกรีฟีฟ่าเมมเบอร์ติดอยู่ที่ด้านหลัง

แต่ในความเป็นจริงแล้วสุดขมขื่น….

เรา แพ้สิงค์โปร์ ในฟุตบอลไทยเกอร์ คัพ !!!

เรา แพ้รวดแบกประตูจนหลังตุง ในการคัดเลือกฟุตบอลโลก !!!

ทีมไทยที่สุดแข็งแกร่งและเล่นอย่างมีระบบ ในยุคปีเตอร์ วิธ ได้สาบสูญไปแล้ว !!!

…….อีกนิดเดียวแล้ว

เมื่อทีมชาติไทยมีผลงานที่ถอยหลังลงคลองไปเรื่อยๆ

โค๊ชหรั่ง ก็ทนต่อคำสาบส่งจากทุกสารทิศไม่ได้ การลาจากก็เป็นทางเลือก

แต่สมาคมฟุตบอลไทย ก็ยังเป็นของกลุ่มคนหน้าเดิม

ที่นั่งกอด ” ผลประโยชน์ ” อย่างเหนียวแน่นเป็นกลุ่มเป็นก้อน

การมาถึงของปีเตอร์ รีด กุนซือตกงาน ที่มาพร้อมกับสัญญาที่เป็นปริศนาดำมืด

อาจจะทำให้กระแสที่ถล่มใส่สมาคมฟุตบอลไทย ซาลงไปบ้าง

แต่เวรกรรมมันมีจริง

สมาคมฟุตบอลไทย ที่มีจุดกำเนิดจากเบื้องสูง

ใครมาอาศัย เพื่อใช้ในการกอบโกยผลประโยชน์เข้าสู่พวกพ้องมักมีอุปสรรค

จู่ๆ ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงมากลางสมาคมฟุตบอลไทย

ปีเตอร์ รีด ประกาศการไปร่วมงานกับทีมสโต๊ค ลอยแพทีมชาติไทยไปอย่างไม่ใยดี

คราวนี้ตาเหลือกกันทั้งสมาคม ” จะหาใครมาเป็นหนังหน้าไฟแทนดีหว่า ”

อุตส่าห์บินไปใช้ตำแหน่งเมมเบอร์ฟีฟ่าบีบ ปีเตอร์ รีดก็แล้ว

ยอมเสนอให้คุม 2 จ๊อบโดยมีทีมชาติไทยเป็นลูกเมียน้อยก็กล้าเสนอ

แต่ก็เจอเซยโน ลูกเดียว

ไหนๆก็ไหน เอาคนข้างตัวขาประจำแมนยู คาเฟ่ สุขุมวิท 11 แต่ดีกรีบารมีเก่าเหลือล้นนี่ล่ะว๊า

แฟนฟุตบอลไทยคงหูตั้ง ตาตั้งกันทั้งประเทศ ที่ได้กับตันมาร์เวลมาคุมทีมชาติ

แต่บอกแล้วว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง

หลังจากที่ชนะสิงค์โปร์ได้แบบนำไปก่อน เกมเลยเปลี่ยน ที่บ้านของเขา

ก็มาดวงแตก แพ้มันคากรุงเทพแบบหน้าตาแหกหมอไม่รับเย็บ

โดนด่าเรื่องบอลแพ้ไม่พอ

ไหนจะโดนคนดูก่นด่าสปอนเซอร์ใหม่ของทีมชาติไทย ที่ห้ามกระทั่งเอาหมูปิ้งเข้่าสนาม

เวรกรรมกำลังทำหน้าที่ของมันอย่างมั่นคง…..

……..
เหลืออีก 1

สิ่งเดียวที่เหลืออยู่

ที่หวังจะใช้ดึงวิกฤติ ให้กลับมาเป็นโอกาส อีกครั้งก็คือ……

” ของตาย ” เหรียญทองฟุตบอลในกีฬาซีเกมส์ !!!

สิ่งที่….. เคยช่วย ต่ออายุ ยืดชะตา สร้างภาพ ให้แก่สมาคมฟุตบอลไทยมาโดยตลอด

แต่วันนี้ไม่เหมือนวันวาร ในเมื่อ ความประมาท และเวรกรรม กำลังตามเอาคืน

เกมแรกกับเวียดนาม เราก็โดนจุดโทษในนาทีสุดท้าย …..เสมอเหมือนแพ้

เกมที่สองกับกัมพูชา เราก็ชนะแบบไม่มีใครในเมืองไทยประทับใจ….

เกมที่สามกับติมอร์ ไม่ชนะก็บ้าแล้ว….

และแล้ว ….

หลังจากขึ้นนำมาเลเซียไปก่อน ดวงเราก็แตก

เมื่อนักฟุตบอลของเราเล่นแบบ ” ไม่มีใจ ”

การที่เรา….. ประมาท , ทะนงตน ว่า เราคือเบอร์ 1 อาเซี่ยน มาตลอด

เราโดน มาเลเซียยิงตีเสมอ เราจึงตกตะลึงทำอะไรไม่เป็น

และแล้ววินาทีที่ช่วยดึงเรากลับมาสู่ความเป็นจริงก็มาถึง

1 – 2 เราแพ้แล้ว !!!

เราไม่ใช่เบอร์ 1 ของอาเซี่ยนแล้วหรือ เราหลอกตัวเองมาตลอดหรือไร ???

สิ่งเดียวที่จะทำให้สมาคมฟุตบอลไทยใช้สร้างภาพต่อ มันได้สลายหายไปกับแดดยามเย็นของเวียงจันท์หมดสิ้นแล้ว

…..

การพ่ายแพ้ครั้งนี้ มันมีข้อดีมหาศาล

มันเป็นการ ดึงเรากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงได้สักที

มันจะเป็นจุดสิ้นสุดของผลงาน ” ผักชีโรยหน้า 8 สมัย ที่สมาคมฟุตบอลไทยใช้หากินมาเป็น สิบๆปี ”

มันเป็นเวรกรรม ที่ทุกๆคนในสมาคมฟุตบอลไทยต้องร่วมกันรับ

คุณต้องหยุดสร้างภาพ กอบโกย ผลประโยชน์

แลัวหันกลับมานั่งหาวิธีการที่จะนำพาศรัทธาที่สูญเสียไปกลับมา จริงๆสักที

และการพ่ายแพ้ในครั้งนี้

มันเป็นสิ่งที่ดี ที่ทำให้นักฟุตบอลไทยรุ่นหลัง ที่ทนงตน ว่าเราเก่ง เราเหนือกว่าใคร

ได้รู้ว่า….

สิ่งเหล่านี้ กว่าที่จะได้มันมา ต้องใช้เวลาที่จะสร้างสม

ที่คุณจะต้องร่วมกันสานต่อมันเอาไว้ แทนคนรุ่นก่อนที่เขาพากเพียรสร้างมันมา

ในทุกครั้ง….

ที่ ” ธงไตรรงค์อยู่บนอกข้างซ้ายของพวกคุณ ”

จำมันเอาไว้เถอะครับ เพราะมันไม่ใช่แค่เพียง ” เหรียญทองฟุตบอลในกีฬาซีเกมส์ ” เท่านั้น

แต่มันคือ……” ศรัทธาของคนไทยทั้งประเทศ ” ที่มีต่อคุณ !!!

นี่ละครับ ผมถึงสุขใจ ที่ทีมชาติไทยที่ผมรัก …..” พ่ายแพ้ในวันนี้ ”

ขอขอบคุณที่สละเวลาอ่านมาจนจบครับ ทุกๆท่าน….

Credit: คุณ Romancini ที่กระทู้นี้